اشتباه است. خیلی چیزها را نباید نوشت. خیلی چیزها را نباید گفت وقتی مطمئنی دو تا چشم، دو تا گوش و یک دهان، تنها نشسته اند تا گزارشت کنند و به آنهایی که محرم نیستند بگویند. باید خودت را خط یزنی. باید همیشه حواست به آل و مالت باشد، باید شیفته ی تنهایی باشی. باید نقاب داشته باشی.
این است که نمی شود نوشت. برای فرهیخته بودن، برای روشنفکر بودن ِ بیشتر باید خودت را نفی کنی. باید بیشتر جنست را پنهان کنی. باید دغل باشی. بعد توی گوش کسانی که دوست داری با آنها رابطه داشته باشی از فواید امر خطیر تن دادن به تنانگی بگویی. حالا می توانی به همه چیز برسی. توی جمع، همان روشنفکر نـُـقلی و دوست داشتنی با رفتار تهاجمی بمانی و در رختخواب پی ِداغی بدن باشی.
اما خوب همیشه هم انقدر آسان نیست.بعضی نقشه ها خیلی تمیز به نظر می آینداما قرار نیست به همین راحتی عملی شوند. قدرت طبیعت معمولن بیشتر است. آدم ها را شبیه خودش می کند. انقدر که از خیر خیلی چیزها بگذرند. ژست های روشنفکری، هم- خوابی و حتا تولید اثر.
اگر احتیاج به هم - خوا- بی دارید، زیاد خودتان را اذیت نکنید. این حقی ست که از شما گرفته شده. می توانید برای این کار یک آدم معمولی باشید،کار روشنفکری به جای خود، برای کـِـیف بدن احتیاجی به ژست های ادبی، فلسفی، سیاسی ندارید. معمولن کسی برای مراجعه به موال، کروات نمی زند.
موال فرنگی |
I LIKE IT KHEILI
پاسخحذف